Günümüzde erkekler ve özellikle kadınlar için vazgeçilmez aksesuarlar arasında yer alan takı ve mücevherin öyküsü insanlık tarihi kadar eskilere dayanmaktadır. Tarihte ilk takılar, deniz kabukları, ağaç parçaları, taş, hayvan dişleri ve kemiklerinden yapılırken, ilk takının kıyafetlerin birleştirilmesi gibi fonksiyonel amaçlarla üretildiği düşünülmektedir.
Tarım ve hayvancılığın başladığı yerleşik kültürlerin ortaya çıktığı, günümüzden 7 bin yıl önce soğuk dövme teknikleri ile işlenen metalin ve cilalanarak ve parlatılarak boncuk formuna getirilen renkli taşların kullanıldığı görülmektedir. İnsanoğlu yeni madenler ararken ilk doğal altın ve gümüş madenlerini bulmuş, böylece tabakalı toplumlar ve statü simgeleri ortaya çıkmıştır. Örneğin yüzük Bizanslıların belki de en sevdikleri takı türü olmuştur. Soyluluk ve güç simgesi olan yüzüğü birine vermek, ona kendi imzasını kullanma yetkisini verme anlamına gelmiştir. Hatta çoğu kültürde, takıların ölen sahipleriyle beraber gömüldüğü görülmüştür.
Bir takı ve mücevher tasarımı yapılırken öncelikle kimin kullanacağı göz önünde bulundurulur. Eğer genç bir kesime takı yapılacaksa modasal çizgide birbirine benzer koleksiyonlar yapılır. 30 yaşın üstüne çıkıldığı zaman toplumsal statü de yükseldiği için kişinin kendi kişiliğini daha çok ifade edecek koleksiyonlar tercih edilir. Hangi meslek grubunda olduğunu göstermek için insanların hala altın rozetler kullanıyor olması, eski kabile toplumlarında takının kabile kimliğini işaret etmek için kullanılmasından kaynaklanmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder